مدتها پیش از اینکه پایتون و جاوااسکریپت را به عنوان زبان برنامه نویسی کاربردی خود انتخاب کنید، در تاریکی پیش از سپیدهدم اول مه ۱۹۶۴ میلادی اتفاق کوچک ولی محوری در تاریخ محاسبات در کالج دارتموث آشکار شد. ریاضیدانان «جان جی. کیمنی» و «تماس ای. کورتز» که از یک پردازنده مرکزی جنرال الکتریک موسوم به GE-225 استفاده میکردند، اولین برنامه را به زبانی که خودشان طراحی کرده بودند اجرا کردند: کد دستورالعمل نمادین همه منظوره مبتدی (BASIC).
البته باید توجه داشت این نخستین زبان برنامه نویسی رایج نبود. این افتخار برای ساخت نخستین زبان برنامه نویسی نصیب COBOL شد که اگر آن زمان در عرصه تجارت حضور داشتید، حتما این ابزار را به کار میگرفتید. ولی برای بسیاری از مبتدیان از اواسطه دهه ۱۹۶۰ تا اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی BASIC به عنوان بهترین و کاربردیترین زبان مورد استفاده قرار گرفت.
جذابیت BASIC ناشی از سادگی آن بود. این ابزار که به عنوان یک زبان تفسیری طراحی شده بود، به برنامهها اجازه میداد به صورت خط به خط نوشته و جرا شوند. این اتفاق رویکردی بود که به طور عمیق بین مبتدیان برنامه نویسی طنین انداز شد.
این قابلیت دسترسی چراغ راه نسلی از کاربران بد که محاسبات برایشان رشتهای دوردست محسوب میشد و تا حدودی محرمانه بود. تا قبل از روی کار آمدن BASIC درگیر شدن با رایانه به معنای مبارزه با کارتهای پانچ دست و پاگیر یا تسلط بر کدهای پیچیده بود. کیمنی و کورتز در اصل الگویمتفاوتی را متصور شدند که در آن رایانهها به عنوان ابزاری برای تودهها به کار گرفته میشدند و قابلیت آنها فقط مخصوص حوزه مهندسان نبود.
