وب يکی از سرويس های ارائه شده بر روی اينترنت است . با استفاده از سرويس فوق امکان ارائه و توزيع اطلاعات با محتويات دلخواه و به اشکال متفاوت فراهم می گردد. اطلاعات در حريم های خاصی با نام " صفحات وب " سازماندهی می گردند. روزانه ميليون ها صفحه وب در اينترنت مطالعه می گردد. کاربران( سرويس گيرندگان ) اينترنت با استفاده از نرم افزارهای مربوطه ( معمولا" مرورگرهای وب ) صفحات مورد نظر خود را از سرويس دهندگان اينترنت درخواست می نمايند. سرويس دهندگان ، به منظور ارائه خدمات مبتنی بر وب از سرويس دهنده وب کمک می گيرند. سرويس دهنده وب درخواست کاربر اينترنت را اخذ و پس از يافتن  اطلاعات درخواستی ، آنان را برای متقاضی ارسال می نمايد. متقاضيان وب و سرويس دهندگان وب ، به منظور مبادله اطلاعاتی از پروتکل Http استفاده می نمايند. در ادامه فرآيند فوق بطور مبسوط بررسی خواهد شد.  

 فرآيند درخواست و پاسخ

در زمان درخواست يک صفحه وب توسط سرويس گيرنده ، عمليات  زير به منظور تامين خواسته وی انجام خواهد شد:

• مرورگر وب ( ابزار کاربران ) ، آدرس تايپ شده توسط کاربر (URL) را به سه بخش تقسيم می نمايد

• پروتکل (http) ، نام سرويس دهنده و نام فايل درخواست شده، بخش های سه گانه مورد نظر خواهند بود.

• مرورگر با يک سرويس دهنده DNS مرتبط تا نام سرويس دهنده داده شده را به معادل IP آن تبديل نمايد.

• پس از مشخص شدن آدرس IP ، مرورگر با سرويس دهنده ارتباط برقرار می نمايد.

• با استفاده از پروتکل HTTP ، مرورگر يک درخواست GET را به منظور دريافت فايل درخواتسی ، ارسال می دارد.

• سرويس دهنده ، محتويات صفحه وب درخواست شده را برای مرورگر وب ارسال می نمايد.

• مرورگر اطلاعات ارسال شده ( شامل تگ های HTML) را تفسير و اطلاعات مورد نظر را نمايش خواهد داد.

در فرآيند فوق از اصطلاحاتی  استفاده شده که  در ادامه به برخی از آنها اشاره می گردد.

اينترنت
اينترنت ، شبکه ای مشتمل بر  ميليون ها کامپيوتر بوده که با توجه به بستر موجود، قادر به ارتباط با يکديگر می باشند. مثلا" می توان با استفاده از تلفن ( منزل ) به يک مرکز ارائه دهنده خدمات اينترنت (ISP) متصل و از اينترنت استفاده نمود. در چنين حالتی کامپيوتر مورد نظر بعنوان بخشی از شبکه بزرگ اينترنت محسوب خواهد شد. .برخی از کاربران در ادارات خود و با استفاده از بستر ايجاد شده ، به اينترنت متصل می گردند. در چنين حالتی کاربران  از شبکه محلی نصب شده در سازمان استفاده می نمايند. شبکه فوق  با استفاده از خطوط مخابراتی خاص و يا ساير امکانات مربوطه به يک مرکز ارائه دهنده خدمات اينترنت متصل شده است . مرکز ارائه دهنده خدمات اينترنت نيز ممکن است به يک شبکه بزرگتر متصل شده باشد. اينترنت شبکه ای مشتمل بر شبکه های بيشماری است ( شبکه ای از ساير شبکه ها )

سرويس گيرندگان و سرويس دهندگان
تمام ماشين های موجود در اينترنت سرويس دهنده و يا سرويس گيرنده می باشند. ماشين هائی که برای ساير ماشين ها ، خدماتی را ارائه می نمايند ، سرويس دهنده ناميده می شوند. ماشين هائی که از خدمات فوق استفاده می نمايند ، سرويس گيرنده  می باشند. اينترنت شامل سرويس دهندگان متعددی نظير سرويس دهنده وب ، سرويس دهنده پست الکترونيکی و ... به منظور پاسخگوئی به نيازهای متعدد کاربران اينترنت می باشد. يک سرويس دهنده ، ممکن است يک و يا بيش از يک سرويس را بر روی اينترنت ارائه دهد. مثلا" ممکن است يک سرويس دهنده دارای نرم افزارهای لازم برای ارائه سرويس های وب و سرويس پست الکترونيکی و يا سرويس FTP باشد. سرويس گيرندگان در زمان ارتباط با سرويس دهنده ، درخواست خود را برای يکی از سرويس های نصب شده بر روی سرويس دهنده ارسال خواهند داشت . مثلا" يک مرورگر وب درخواست خود را برای  سرويس دهنده وب، يک برنامه ارسال کننده پيام الکترونيکی درخواست خود را برای يک سرويس دهنده پست الکترونيکی و .. . ارسال می نمانيد.

آدرس های IP
هر ماشين بر روی اينترنت دارای يک آدرس منحصر بفرد IP است. سرويس دهندگان اينترنت دارای آدرس های IP ثابت ( ايستا) بوده که تغيير نخواهد کرد. کامپيوتری که با استفاده از آن به اينترنت متصل می گرديد ، دارای يک IP متغير بوده که توسط ISP مربوطه  به شما  اختصاص داده می شود. آدرس IP تخصيص يافته در طول مدت اتصال به اينترنت ( يک جلسه کاری ) ثابت بوده و تغيير نخواهد کرد. آدرس IP نسبت داده به شما در آينده و تماس مجدد با ISP ممکن است تغيير نمايد.  مراکز ISP برای هر يک از پورت های خود يک IP ايستا را نسبت می دهند. بديهی است در آينده  با توجه به پورت مورد نظر که در اختيار شما قرار داده می شود، ممکن است آدرس IP  نسبت به قبل متفاوت باشد.

سرويس دهندگان نام
استفاده از آدرس IP برای دستيابی به سرويس دهندگان در اينترنت ، برای اکثر کاربران ( سرويس گيرندگان ) مشکل است . تمام سرويس دهندگان موجود بر روی اينترنت از اسامی خاص خود که برای کاربران قابل فهم تر است ، استفاده می نمايند. اسامی فوق "اسامی حوزه " ناميده می شود. مثلا" www.Srco.ir يک نام دائمی و خوانا برای سرويس گيرندگان اينترنت است .

در زمان استفاده از يک "نام حوزه " ، می بايست از سرويس دهندگان DNS به منظور ترجمه نام به آدرس  استفاده شود.  سرويس دهندگان DNS درخواست هائی را از برنامه ها و يا ساير سرويس دهندگان DNS به منظور تبديل نام به آدرس دريافت می نمايند.  سرويس دهنده DNS در زمان دريافت يک درخواست ، بر اساس يکی از روش های زير با آن برخورد خواهد کرد :

• قادر به پاسخ دادن به درخواست است. IP مورد نظر برای نام درخواست شده را می داند .

• قادر به ارتباط با يک سرويس دهنده DNS ديگر به منظور يافتن آدرس IP نام درخواست شده است.( عمليات فوق ممکن است تکرارگردد)

• اعلام " عدم آگاهی از آدرس IP درخواست شده " و مشخص کردن آدرس IP  يک سرويس دهنده DNS ديگر که آگاهی بيشتری دارد.

• ارائه يک پيام خطاء در رابطه با عدم يافتن آدرس برای نام درخواست شده

فرض نمائيد ، آدرس http://www.Srco.ir  در برنامه مرورگر ( IE)  تايپ شده باشد.  مرورگر با يک سرويس دهنده DNS به منظور دريافت آدرس IP ارتباط برقرار می نمايد. سرويس دهنده DNS عمليات جستجو برای يافتن آدرس IP را از يکی از سرويس دهندگان DNS سطح ريشه ، آغاز می نمايد. سرويس دهندگان ريشه، از آدرس های IP تمام سرويس دهندگان DNS که شامل بالاترين سطح نامگذاری حوزه ها می باشند ، ( COM ، NET ،ORG و ...)  آگاهی دارند. سرويس دهنده DNS ، درخواست آدرس http://www.Srco.ir  را می نمايد. سرويس دهنده ريشه ، اعلام می نمايد که " من آدرس فوق را نمی دانم ولی آدرس IP مربوط به سرويس دهنده COM اين است " در ادامه سرويس دهنده DNS شما با سرويس دهنده DNS مربوط به حوزه COM ارتباط و درخواست آدرس IP سايت مورد نظر را می نمايد .سرويس دهنده فوق آدرس های IP مربوط به سرويس دهنده ای که قادر به در اختيار گذاشتن آدرس IP سايت مورد نظر است را در اختيار سرويس دهنده DNS شما قرار خواهد داد. در ادامه سرويس دهنده DNS با سرويس دهنده DNS مربوطه تماس و درخواست آدرس IP سايت مورد نطر را  می نمايد ، سرويس دهنده DNS  آدرس IP سايت درخواست شده را در اختيار سرويس دهنده DNS شما قرار خواهد داد. با مشخص شده آدرس IP سايت مورد نظر ، امکان اتصال به سايت فراهم خواهد شد. 

پورت ها
هر يک از سرويس دهندگان ، سرويس های خود را از طريق پورت های مشخصی انجام می دهند. مثلا" در صورتيکه بر روی يک ماشين ، سرويس دهندگان وب و FTP مستقر شده باشند ، سرويس  دهنده وب معمولا" از پورت  80 و سرويس دهنده FTP از پورت 21 استفاده می نمايند.  در چنين حالتی سرويس گيرندگان از خدمات يک سرويس خاص که دارای يک آدرس IP و يک شماره پورت منخصر بفرد است ، استفاده می نمايند.  زمانيکه سرويس گيرنده  از طريق  يک پورت خاص به يک سرويس متصل می گردد ، به منظور ارتباط با  سرويس مورد نظر از يک پروتکل خاص استفاده خواهد شد. پروتکل ها اغلب بصورت متنی بوده و نحوه مکالمه بين سرويس گيرنده و سرويس دهنده را را تبين می نمايند.  سرويس گيرنده وب و سرويس دهنده وب از پروتکل HTTP)Hypertext Transfer Protocol) برای برقراری مبادله اطلاعاتی  بين خود استفاده می نمايند.